هفته تأمین اجتماعی بهانه و فرصت مناسبی جهت گفت‌وگو پیرامون اهمیت نظام تأمین اجتماعی و سازوکارهای تحقق آن برای آحاد مردم است.

خداوند متعال در سوره قریش می‌فرماید: الَّذي أَطعَمَهُم مِن جوعٍ وَآمَنَهُم مِن خَوفٍ. یعنی؛ همان کس که آنها را از گرسنگی نجات داد و از ترس و ناامنی ایمن ساخت. در تفسیر ﴿الَّذی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ﴾ گفته‌اند که منظور از آن تنها غذا نیست و در واقع تمامی نیازهای ضروری انسان را در بر می‌گیرد؛ و البته ﴿وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ﴾ نیز تمامی مؤلفه‌های امنیت انسان را در بر می‌گیرد. با تکیه بر این آیه شریفه، تحقق تامین اجتماعی برای تمامی مردم، به‌گونه‌ای که همه‌ی آنان از حداقل‌های مادی و بیش از همه، از امنیت غذایی برخوردار باشند، یک دستور قرآنی و وظیفه‌ای دینی است . از سوی دیگر؛ قانون اساسی کشور نیز در در اصل 29 خود بر این حق انسانی تأکید دارد و تصریح می‌کند «برخورداری از تأمین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، از کارافتادگی ، بی‌سرپرستی، در راه ماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت‌های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی». لذا تأمین اجتماعی حق  همگانی، قانونی و شهروندی همه ایرانیان است. در این میان ابلاغ سیاست‌های کلی تأمین اجتماعی توسط رهبری معظم انقلاب که یک رویداد مهم و راهبردی برای «بسط و تأمین عدالت اجتماعی، کاهش فاصله طبقاتی با هدفمندسازی یارانه‌ها، دسترسی آحاد جامعه به خدمات تأمین اجتماعی، توانمندسازی، کارآفرینی و رفع تبعیض‌های ناروا در بهره‌مندی از منابع عمومی وهمچنین ایجاد رفاه عمومی، برطرف ساختن فقر و محرومیت، حمایت از اقشار و گروه‌های هدف خدمات اجتماعی» به شمار می رود ، عملا نقشه راهی مدون جهت حرکت در مسیر تحقق نظام متمرکز تأمین اجتماعی را پیش روی سیاستگذاران و کنشگران قرار داده است .

از سوی دیگر، در یک جامعه مدرن، این نظام تامین اجتماعی است که مسئولیت اولیه و اساسی حمایت از افراد و اقشار مختلف را برعهده دارد. بر همین اساس، می‌توان گفت که میزان کارآمدی و رضایت  از تأمین اجتماعی، معیاری قابل ارزیابی برای سنجش میزان کارآمدی نظام‌های اقتصادی و سیاسی در جهان امروز است .

چندی پیش در یادداشتی اشاره کردم که کیمیای ایران  چیزی نیست جز پایان یافتن منازعات شخصی و سیاسی و گروهی.  ما راهی جز این ندایم که به دور از منازعات یادشده، موضوعات اصلی و مهم کشور را محور گفت‌و‌گوی اجتماعی و شکل دادن یک ائتلاف فراگیر قرار دهیم. عمیقا باور دارم که  نظام تأمین اجتماعی  یکی از همین محوهای با اهمیتی است که باید فارغ از اختلافات، در مسیری مدبرانه و شهروندمدارانه به سوی تحقق آن پیش برویم. تأمین اجتماعی به مثابه سازوکاری جهت هم‌زیست‌سازی منافع متعارض گروه‌ها و طبقات مختلف اجتماعی، در صورت تحقق می‌تواند استواری نظام سیاسی واجتماعی را هم در عرصه ملی و هم در صحنه بین الملل به ارمغان بیاورد.

باید دقت داشت در دورانی که متأسفانه همه گزارش‌ها حاکی از تشدید فقر در کشور است و از سوی دیگر، شوک‌های برون‌زایی نظیر کرونا و تحریم‌های ظالمانه نظام سلطه و بدخواهان ایران وضعیت بسیار سختی را بر مردم ما تحمیل کرده، این نظام تأمین اجتماعی است که در صورت کارآمدی، جامعیت، فراگیری و کفایت، می‌تواند مهمترین عامل  افزایش تاب‌آوری اجتماعی اقتصادی و ایجاد امید به آینده در میان مردم باشد . 

آخر کلام‌ آنکه به حسب وظیفه ملی، هفته تأمین اجتماعی را به تمامی ذی‌حقان سپهر تأمین اجتماعی و کارمندان و کارشناسان دلسوز این سازمان بزرگ که به لطف حق تعالی، چندسالی افتخار همراهی آنان را داشتم، تبریک می‌گویم و امیدوارم با تحقق تأمین اجتماعی کارآمد، کیفیت زندگی هموطنانمان بیش از پیش ارتقا یافته و تعاملی دوسویه میان نظام تأمین اجتماعی و همبستگی اجتماعی در ایران عزیز برقرار شود.